Σ’ έναν κόσμο που η χημεία έχει τον πρώτο λόγο
Σ’ έναν κόσμο που η ταχύτητα κι η παραπληροφόρηση δημιουργούν έντονο στρες
Σ’ έναν κόσμο που οι περισσότεροι θεραπεύουν το σύμπτωμα κ όχι το αίτιο για να συνεχίσουν την ζωή τους χωρίς να βγουν από την ζώνη άνεσης τους. Υπάρχουν φωνές που λένε: « Υπάρχει κι άλλος τρόπος!»
Έγειρα το κορμί μου κουρασμένο στο κρεββάτι Επιτέλους τελείωσα το σιδέρωμα για τα ορφνά. Σκέφτηκα το χαμόγελο στα προσωπάκια τους κι άρχισε η κούραση να υποχωρεί...
Τα ορφανά ...τόσα παιδιά μαζί ...Δεν έχουν την αγκαλιά της μάννας, την προστασία του πατέρα , δεν έχουν το σπιτικό τους...
Μια μέρα ένας άνθρωπος έχοντας διασχίσει αρκετά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητό του ετοιμαζόταν να περάσει ένα δρόμο που χώριζε δύο κωμοπόλεις. Σκέψεις τρύπωναν στο μυαλό του κι ήθελε να κάνει κάποιες ερωτήσεις αλλά δεν έβλεπε κανέναν....Στο τελέιωμα της δρόμου , εκεί που ο ένας δρόμος συναντά τον άλλο είδε κάποιον να περιμένει σε μια στάση.....
